Een nieuwe oude schrijver

Een nieuwe ‘oude’ schrijver

Bron: Rd 03-06-2009 08:39 | Ds. C. Stelwagen

Wie ds. G. Boer gekend heeft, zal hem niet licht vergeten. Nog hoor ik zijn stem klinken. Hij sprak met gezag, met de zalving van de Heilige Geest, maar hij was zeker niet zalvend. Met heimwee en dankbaarheid aan de levende God denken we terug aan deze rijk begenadigde en begaafde predikant. Het oude geslacht (waaronder ik) herinnert zich nog met veel eerbied zijn prediking. In ”Het hart naar Boven” zijn van zijn hand acht catechismuspreken over de twee sacramenten herdrukt.

In de gereformeerde gezindte verschijnt ongeveer elke veertien dagen wel een prekenbundel. Of dat een goed teken is, is de vraag. Naar mijn gedachte betekent het onder andere dat de klassieke werken –zoals de ”Institutie” van Calvijn, de ”Redelijke godsdienst” van Brakel, de ”Galatenbrief” van Luther en de ”Viervoudige staat” van Boston– nauwelijks gelezen worden.

Waarom dan een enkele overweging van deze bundel in het Calvijnjaar? Omdat ik dit boek een verademing vind, te midden van de grote verdonkering op kerkelijk gebied. Het biedt Bijbels, helder en fundamenteel onderwijs over de sacramenten, zonder allerlei goedkope, zoetelijke standaardfranje. Zakelijk onderwijs, waarin deze gezalfde Godsgezant tast naar de kern van wat de Heere wil zeggen in de beide sacramenten.

Onderwijs

Hij beschrijft de twee sacramenten als opvoeders, opleiders om onze verslagen harten op te leiden, op te heffen tot Christus, Die aan de rechterhand van de Vader is. Het zijn de voederplaatsen van het geloof omdat Gods kinderen zo allerellendigst arm zijn. „Als u de sacramenten, zoals God ze bedoelt, open kon snijden, zou u zien dat ze helemaal vol zijn van Christus zelf.”

Dit is een noodzakelijk en zeer onderwijzend boek, dat vooral in de handen en harten van jonge mensen zou moeten komen. Onze tijd roept om helder onderwijs. Daar is behoefte aan, want de grote kerkelijke optocht sterft weg in de eeuwige duisternis. Hier klinkt de taal van de Reformatie, de accenten van de Nadere Reformatie en van Kohlbrugge. In dit boek worden de rechte Bijbelse lijnen getrokken. Overschatting en minachting van de heilige doop worden ontmaskerd. Persoonlijk geloof en persoonlijke bekering zijn dringend noodzakelijk voor verbondskinderen. Anders sterven we weg in oppervlakkigheid en uitwendigheid. „In de Heilige Doop heeft God de belofte van het Evangelie geschilderd op het voorhoofd. Wat zal het tegen ons getuigen als we onze Doop op een hoop oud roest hebben geschopt.”

De hartelijke verwondering over het mogen aanzitten aan het heilig avondmaal klinkt in dit boek duidelijk door. „Mensen, die het merkteken van de verdoemenis dragen. Want zo is het toch. We zijn veroordeeld van binnen en van buiten, van top tot teen. We liggen onder het oordeel. Dat Hij nu zulke mensen tot Zijn Zoon trekt door de prediking. Dan kunnen ze het sacrament niet missen. Omdat de Heere Jezus zo’n onuitsprekelijke waarde en gewicht heeft gekregen.”

Catechismuspreken

Veel zou ik nog willen zeggen, willen aanhalen, om de smaak van dit boek mee te geven. Dit onderwijs is hard nodig! Omdat het volkomen borgwerk van Christus zo vaak wordt onteerd, omdat de verlorenheid van de mens niet wordt opengelegd tot in de val van Adam en omdat de heilige Geest in Zijn werk zo vaak wordt verduisterd.

Laat ik eindigen met een citaat. Ds. Boer spreekt over de redenen voor dankzegging bij het heilig avondmaal. Hier volgen de eerste twee redenen. „In de eerste plaats omdat wij zulke rampzalige mensen zijn, die belijden midden in de dood te liggen. In de tweede plaats omdat daar de gebroken Christus en bloeddruppende Christus voor ons staat; Christus, Die zegt: Zo lief had Ik u, dat Mijn bloed uit Mijn poriën geperst werd.”

De bedoeling is dat er de komende tijd meer boeken van ds. Boer worden uitgegeven: allereerst zijn preken over het leven van Elia en over het leven van Abraham, daarna meer bundels met catechismuspreken. Ik hoop van harte dat dit eerste deel uitgroeit tot een serie waarin de catechismus volledig behandeld wordt. Dit is klassiek goud van een nieuwe ‘oude’ schrijver.