Op deze pagina plaatsen we wat actualiteiten.

December 2024

Op de website is een uitgebreid. lezenswaardig referaat te lezen van ds G. Boer over het geloof bij Calvijn.

Hieronder vier fragementen:

'Wanneer Calvijn in boek 3 van zijn institutie een andere bepaling van het geloof zoekt te geven, is het onmiskenbaar, dat voor Calvijn het geloof allereerst kennis is. De woorden: ‘Cognitia’ of ‘notitia’ (kennis), terwijl  in dit verband ook de term ‘persuasio’ (overtuiging)  voor komt. Calvijn omschrijft als volgt: ‘Het geloof is een vaste en zekere kennis (cognitia) van Gods welwillendheid jegens ons, welke gegrond op de waarheid van de genadige belofte in Christus, door de Heilige Geest aan ons verstand geopenbaard en in ons hart wordt verzegeld’. (III,2,7). En ook het geloof is een kennis (notitia) van Gods goedgunstigheid jegens ons en een vaste overtuiging (persuasio) van zijn waarheid. (III,2,6) In deze overtuiging heeft de geloofskennis een vaste grondslag: het fundament van deze kennis is een vaste overtuiging van de waarheid Gods (III,2,6). Ook elders b.v. in zijn commentaren keert telkens weer de omschrijving van het geloof door cognitia, notitia of persuasio terug'.

'Dat het geloof voor Calvijn een zaak van kennis is, staat vast. In het geloof of geloven ziet hij een ken-acte. Moet men hieruit concluderen dat het geloof een ken-acte is in de intellectualistische zin van het woord? Allerminst! Immers wat bedoelt Calvijn als híj het woord cognitia gebruikt?  In de eerste plaats is te rekenen met Calvijns afweer van de fides implicitia (het ingewikkeld geloof) bij Rome. Hij verwijt de scholastiek dat zij door alleen God het object van het geloof te noemen, Christus verborgen heeft, door als het ware een gordijn voor Hem te schuiven; waar nog bij komt dat zij het verschijnsel van een ingewikkeld geloof heeft uitgedacht. Dit verschijnsel begraaft niet slechts het ware geloof, maar verwoest het ook geheel en al. Calvijn vraagt: ‘Is dat soms geloven: niet te begrijpen, als gij u gevoelen maar gehoorzaam aan de Kerk onderwerpt? En hij antwoordt: niet onwetendheid, maar in kennis is het geloof gelegen, en wel niet alleen kennis van God, maar ook van de goddelijke wil’ (III,2,2) Calvijn schrijft: ‘Immers wij begrijpen de weg der zaligheid niet dan uit dat wij bereid zijn alle waarheid te omhelzen al wat de Kerk voorschrijft, of dat wij de taak: te onderzoeken en te leren kennen, aan haar overdragen, maar wanneer wij erkennen, dat God ons een genadige Vader is door de verzoening, die door Christus is geschied en dat Christus ons is gegeven tot rechtvaardigheid, heiligmaking en leven. Door deze kennis en niet door de onderwerping van ons gevoelen, verkrijgen wij de toegang tot het koninkrijk der hemelen’. (III2,2)'

'De zekerheid van de gelovigen rust niet op een verstandelijk bewijs, maar is het overtuigd zijn van de waarheid Gods. ´De kennis des geloofs (aldus Calvijn)  is zoveel hoger, dat het verstand van de mensen zichzelf te buiten en te boven moet gaan, om tot haar te geraken´(III,2,14). Er is geen groter hindernis om tot haar te gerakend dan onze eigen aanmatiging, namelijk dat wij steeds verstandiger willen zijn dan ons past, en met duivelse aanmatiging en minachting wegwerpen wat wij met ons verstand niet kunnen doorzien. Alsof het billijk is de onmetelijke kracht van God tot een zo kleine mate van ons verstand te beperken ( Commentaar  Joh 3 vers 9)'.

'Tenslotte de kennis des geloofs gaat de bevatting die haar bezit zeer verre te boven. ‘Ook wanneer het verstand tot haar geraakt is, begrijpt het niet wat het gevoelt; het is overtuigd van wat het niet begrijpt’ (III,2,14). Niemand komt door eigen scherpzinnigheid in de hemel, dan die uit de hemel is neergedaald, namelijk de Zoon des mensen, die in de hemel is. De opvaart naar de hemel is de zuivere kennis van God en van Zijn geheimen en het licht van het geestelijk inzicht. Dat is ons natuurlijke mensen, die niet verstaan de dingen die des Geestes Gods zijn, verborgen. Maar door Christus als Godmens krijgen wij als geestelijke mensen deel aan de verborgenheden die Hij ons openbaart. Wij mogen met Hem de hemel ingaan. Hij heeft ons vlees aangenomen om ons deelgenoot te maken van de goederen die Hij heeft. Dan laat Hij ons daarin blikken'.

September 2024

We zijn bezig met het digitaliseren van een groot artikel van ds. G. Boer over Calvijn en het geloof. Over enige tijd komt dit artikel op de website te staan.

Op de website zijn ook weer een aantal preken en meditaties geplaatst waaronder de preek over Gen. 49 vers 22- 25 over Jozef.

Hieronder een fragment uit de preek:

'Ook Jozef kent de handen van de Machtige Jacobs. Die handen zijn er nog! Zij strekken zich uit van de hemel naar u en u wordt genodigd uw hand in  de Zijne te leggen. Overal waar Gods handen, de onze hebben geraakt, komen er handen om Christus aan te grijpen. Dat gebeurt steeds in de weg van de Machtige Jacobs zo sterk, dat ze die handen des geloofs aangrijpen en deze oefenen zich uit te strekken naar Christus. Dan wordt Christus ons dierbaar, dat wil zeggen: van grote waarde! Ja, dan wordt Hij naderbij gebracht door het Evangelie en begeert u alleen Zijn bloed ter verzoening.  Wonderlijk! Alles is hier wonderlijk! Want deze openbaringen van Christus dit uitgaan van ons hart tot Hem, dit omhelze van Hem, geschiedt juist, wanneer de pijlen ons dringen te doden! Daarom resoneert psalm 138 zo diep: ‘Als ik omringd door tegenspoed, bezwijken moet, schenkt Gij mij leven. Is 't dat mijns vijands gramschap brandt, Uw rechterhand Zal redding geven’.  Zie dan die handen van de Machtige Jacobs, u die het onheilsprekelijke heil in Christus opmerkt en toch nog zo ver er af staat. Kom naderbij. Bezie deze handen eens. Ze zijn stuk. Zij kunnen U opbeuren en dragen aan Zijn ontfermend middelaarshart. Daar hoort u het ruisen van Zijn eeuwige liefde. Onbegrepen en eenzaam gaat u vaak uw weg, maar Hij, de Getrouwe slaat u gade'. 



Oktober 2023

Op de website een preek geplaatst over Laat de kinderkens tot Mij komen, Markus 10 vers 13-16.

Hieronder een aantal fragmenten uit deze preek:

Wanneer iemand vraagt: Ben ik wel een kind? Zie dan naar de kinderen! Wanneer ze honger hebben, huilen ze. Zo ook de mens, die weent over zijn zonden en hongert en dorst naar de gerechtigheid. Wanneer een kind gevoed is, is het tevreden. Zo ook verlustigt zich elk, die gevoed wordt door het Woord des Heeren. Hebt u er smaak in gekregen?

Een ander voorbeeld uit het kinderleven: Een moeder wast haar kind. Daartoe doet ze eerst de vuile kleertjes weg. Zo doet de Heere precies eender. Eerst ontneemt Hij ons alle bedekselen, waarachter wij ons verbergen en reinigt ons in het bloed van Christus Jezus, Zijn Zoon. Verstaat u dat in Uw leven? Daarna kleedt een moeder haar kind aan. Evenzo de Heere. Hij bekleedt ons met de klederen des heils en doet ons kennen het kleed van Christus als onze enige en volkomen bedekking voor God.

Hoe meer u van genade leeft,  des te rijker leven u zult hebben! Van genade leven is elks dag een bedelaar zijn. Een kind kan beschamen door onvoorwaardelijk geloof. Wanneer u een kind wat belooft, twijfelt het niet aan de belofte. En u, die reeds zoveeI keren de getrouwheid van God hebt ervaren? Hoe vaak vertrouwt u God niet op Zijn Woord? Kom, schaam u en laat u veroordelen!

Kinderen zijn aanhankelijk! Zij hebben zo echt, intens lief, zonder het te kunnen beschrijven. Hangt u zo aan de Heere? Kinderen kunnen soms niet slapen, wanneer ze kwaad hebben gedaan. Pas wanneer vader en moeder hebben vergeven en goedennacht hebben gezegd, is het goed. Kunt u zonder oprechte schuldbelijdenis en Gods genade daarover gaan slapen?

Bestudeer het kinderleven en ontvang de lessen, die daaruit te leren zijn! ‘Voorwaar zeg ik u, wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt als een kindeke’, zo rustend in Zijn Woord, zo in Hem gelovend, zo zich aan Hem overgevend, zo hangend aan Zijn blik, zo omarmd door Zijn goddelijke liefdeshanden en zo naar Hem luisterend, die zal in hetzelve geenszins binnengaan! Bent u een kind? Leef dan als een kind van de rente van die grote erfenis, die wacht!

April 2023

Op de website een referaat van ds. G. Boer geplaatst:  'de invloed van het gezin'.

Hieronder enkele fragmenten uit het referaat 'de invloed van het gezin':

Voor alle dingen hebben wij in huwelijks- en gezinsleven nodig God en onszelf te kennen en het verzoende Aangezicht Gods in Christus! De genade van Gods is niet alleen ons persoonlijk nodig, maar ook en juist in onze gezinnen! De innerlijke uitholling van de gezinnen houdt niet op, noch naar de zijde van de verwereldlijking, noch naar de zijde van de wettische afzondering, zonder de doorademing van en met de Geest des Heeren!

De Heere Jezus haalt huwelijk en gezin weer onder de laag van Farizese geboden en verboden uit. Hij grijpt terug naar het begin, stelt het huwelijk van een man en een vrouw weer als norm, schaft de scheidbrief af en verklaart het huwelijk als onontbindbaar. Hij is het, die de vrouw weer opricht uit haar vernedering. Hij is het, die de ontrouw in en buiten het huwelijk terugbrengt tot de gezindheid (Wie een vrouw aanziet om die te begeren, enz.). Hij is het, die kinderen liefheeft en de band tussen ouders en kinderen als onverbrekelijk voorstelt, alleen te doorbreken, wanneer het Koninkrijk Gods dit eist.

Ook het vermaan van de Apostelen sluit hierbij aan. Zij zien in het huwelijk een spiegel, waarin de verhouding van Christus tot Zijn gemeente wordt weerspiegeld. Zij laten nieuw licht vallen op de onderlinge positie van man en vrouw, vermanen ons een huwelijk te sluiten in de Heere, vooral niet een juk aan te trekken met een ongelovige. Alles wordt in het licht gesteld van Christus. Dit christelijk huwelijks- en gezinsleven is de eeuwen door tot een rijke zegen geweest! De mens blijft boos in alles, daarom is voortdurende bekering nodig, vooral in onze tijd!

Maart 2023

Op de website een referaat geplaatst van ds G Boer over hervormden in de gereformeerde gezindheid.
Hieronder twee fragmenten vanuit zijn referaat:

Daarom doet ons ook elke scheur pijn, die in de Gereformeerde Gezindheid wordt getrokken! Het is wel zeer farizees om bij elke nieuwe breuk in de Gereformeerde Gezindheid ons als Hervormden op de borst te slaan en te zeggen: Ziet u wel dat de Doleantie en Afscheiding repeterende breuken zijn? Want dan zouden wij weer het schuldvraagstuk wegwerken. Wel maakt het ons als Gereformeerde Gezindheid zeer ootmoedig, wanneer wij bij de brokstukken staan van de Hervormde of Gereformeerde Kerk in Nederland. Hier vinden wij de gevolgen van onze gemeenschappelijke zonde van ons veraf leven van de HEERE, van het zoek zijn of zoek raken van de persoonlijke godsvrucht, het tegenstaan, het bedroeven en het uitblussen van de Geest door onze persoonlijke, ambtelijke en kerkelijke zonden. Wie daarover de smart gevoelt, kan niet anders dan bij de HEERE aanhouden, dat Hij verzoening doe over de geweldige schuld, die wij samen gemaakt hebben en waarover wij ook samen in de schuld dienen te komen! Nogmaals, het kerkelijk vraagstuk is een geestelijk vraagstuk voor allen, die tot de Gereformeerde Gezindheid behoren!

Het wordt tijd dat wij nu een blik naar binnen gaan slaan. Hoe staat het met de Gereformeerde Gezindheid in de Hervormde Kerk? Allereerst mag met dankbaarheid geconstateerd worden, dat de Gereformeerde Gezindheid in de Hervormd Kerk, ondanks deze aderlatingen van 1834 en 1886, opnieuw is uitgegroeid. Hoevele malen is deze Kerk reeds doodverklaard? Bij het opmerken van de zegeningen hebben wij op geen enkele wijze in mensen of in menselijke activiteiten te roemen. Alles hier alleen aan Gods genade te danken! Zijn trouw over een vervallen Kerk is ook hierin merkbaar! De Hervormde Kerk is meermalen vergelijken met een oude knotwilg, die door mensen dood verklaard, telkens opnieuw een nieuwe twijg doet uitgroeien. Dit mag ons ook wel eens bemoedigen temidden van alle strijd en zorgen, ook vandaag. Immers, het kan niet ontkend worden, dat naarmate de leiding van de Kerk naar links afbuigt, het eenvoudige kerkvolk steeds meer gaat vragen naar een gereformeerde prediking.

Januari 2023

Op 17 januari is het 50 jaar geleden dat ds. G. Boer is overleden. In Lunteren wordt een symposium gehouden vanuit het Hersteld Hervormde Kerk over de blijvende betekenis van ds. G Boer.  Op onze website zijn enkele lezingen te downloaden. 


Juli 2022

Op de website een uitgebreidere versie geplaatst van het mooie, zeer lezenswaardige referaat 'Verbond en prediking'. Hieronder enkele fragmenten uit dit referaat:

Zo is het vandaag nog! Zal het Verbond in de prediking op de rechte wijze functioneren, dan hebben wij niet van allerlei stellingen en onderstellingen uit te gaan, maar van de klare Schriftuurlijke gegevens. Ook nu geldt, dat de gelovigen en hun zaad in het Verbond Gods begrepen zijn, dat zij het volk des Verbonds zijn, dat de Heere een bijzonder recht op hen heeft, dat de Heere tot hen komt met Zijn beloften en eisen, dat de gemeente in volle verantwoordelijkheid daaronder wordt gesteld. Daarom is de samenkomst der gemeente niet een willekeurige hoop hoorders, maar de gemeente is van de Heere Jezus Christus. Deze verbanden zijn onder ons ver zoek. Het wordt tijd, dat wij ons allen gaan verdiepen zowel in de Reformatie als in de Nadere Reformatie, om te onderzoeken wat de Kerk, de Gemeente en het Verbond is. Wij moeten al deze zaken niet benaderen vanuit de controversen van deze en vroegere tijden, maar vanuit de bijbelse doorlichting, zoals dat op de hoogtepunten van het geestelijk leven is verstaan. Het gaat hier niet over de vraag: Wat zegt deze en gene, maar: Wat zegt de Schrift? Niemand mene, dat met een verbondsbeschouwing of een verbondsvisie de Kerk is gered! Niemand mene, dat met een Schriftuurlijke kijk zonder meer alle dingen zijn overwonnen. Het gaat niet om bepaalde uitspraken, maar om de rechte bijbelse fundering en de rechte geestelijke hantering. Gereformeerden mogen nooit ´begrippenkauwers´ worden, maar moeten bij en uit de Schrift leven! Welnu, dat deden onze vaderen. Vandaar hun door en door schriftuurlijke en verbondsmatige taal in de formulieren, waarin de gemeente als ‘geliefden in de Heere Jezus Christus’ wordt aangesproken en van de kinderen der gemeente beleden wordt, dat ‘de Heere hen tot Zijn kinderen en erfgenamen aangenomen heeft’.

Daarmede is tegelijk een tweede lijn voor de prediking ontdekt. Immers de rechte functionering van het Verbond in de prediking maakt bekering en geloof niet overbodig, maar stelt deze juist in nooit gekende scherpte vanuit het gekomen zijn en komen van Christus tot het Zijne. Wanneer dit op schriftuurlijke wijze gebeurt, ontkomen wij aan een worteldwaling van deze tijd, dat nl. het Verbond en de prediking daarvan de klem van de roep tot geloof en bekering afzwakt! Immers, dan wordt het Verbond een operatieterrein voor het verdorven verstand in plaats van een slagveld voor de levende God om dit volk te doden en levend te maken. Dan gaat men met het Woord Gods redeneren in plaats van diep eerbiedig te luisteren naar wat God tot de gemeente te zeggen heeft. Dan worden het Verbond en de beloften hulpmiddelen om de God des Verbonds van het lijf te houden. Dan maakt men van de kinderen des Verbonds kwaliteitskinderen en komt men niet meer toe aan de geweldige diepten van zonde en genade.

Hier wordt het geloof genoemd en geroemd als het instrument, waardoor ons Christus en al zijn weldaden worden geschonken.  Bij dit punt dient evenwel de uiterste waakzaamheid en behoedzaamheid te worden betracht! Immers het geloof is niet een voorwaarde, door de mens te vervullen, maar de weg, waarlangs de Heere ons zijn weldaden: de vergeving der zonden en de vernieuwing van het leven, schenkt. Het geloof is geen wettisch artikel, maar een, dat op de markt van de vrije genade, om niet is te verkrijgen. Deze prediking snijdt als een scherp mes naar twee kanten. Ten eerste naar de kant van hen, die zeggen dit geloof te hebben, zonder kennis van God en van zichzelf te hebben ontvangen. Dit zijn in de diepste grond niet anders dan eigengerechtigde snoevers, die altijd over geloof spreken, zonder de Verbondsmiddelaar te kennen! Aan de andere kant stelt deze prediking de mens in zijn ongeloof aan de kaak. Het moet en mag niet normaal zijn, niet te geloven. Het ongeloof moet tot in zijn diepste wortels als schuld worden gepreekt, opdat wij de Heilige Geest niet bedroeven, die in zijn strafambt juist is gekomen om de wereld te overtuigen van zonde, omdat het in Christus niet gelooft. In zulk een prediking worden aan zichzelf ontdekten wel tegen de muur gezet, wanneer de eis tot geloof wordt gehoord.

Juni 2022

Op de website een preek geplaatst over Lukas 2 vers 21. Een mooie preek waarin de betekenis van de besnijdenis en de doop wordt uitgelegd. Hieronder enkele fragmenten uit deze preek:

En zie, gemeente, nu is Christus als Bloedbruidegom, als de Bruidegom van Zijn kerk, daarom zó de moeite waard, om met armen des geloofs te omhelzen en met de ogen op te staren, omdat Hij zijn kerk, die bedekt lag onder vuil, en onder bloed, niet heeft afgesneden, niet heeft met zout ingewreven, zo lief heeft gehad, dat Hij het mes in Zijn eigen vlees wilde hebben, en zichzelf liet afsnijden van de oorden der levenden. Want afgesneden in de diepste zin, is er maar één, Jezus Christus! Alle afsnijding, waarover wij spreken, kan nooit anders zijn, dan dat wij in die afgesneden Christus worden ingezet door een waarachtig geloof.

Hij is de Bloedbruidegom. Hij staat voor ons in Zijn bloed en in Zijn wonden. Hij rijst op uit zijn krib, als de dienaar der wet en als de vrijmaker van de wet, zodat wij, wanneer wij de geestelijke besnijdenis leren verstaan, onze oren worden besneden. Hebben wij ook niet nodig dat onze tong besneden wordt? Ja, want die tong is een wereld van ongerechtigheid. Ook zij dient vrijgemaakt te worden door het bloed en de genade van de Heere Jezus Christus om de lof Gods te verkondigen. Het is voor ons is nodig dat onze handen en voeten en ons hele bestaan besneden worden.

Dan zullen wij Hem navolgen  omdat de besnijdenis en de doop niet alleen is het sacrament van onze rechtvaardiging voor God, maar tegelijkertijd van onze wederbaring. Dan zullen wij door geloof vruchten voortbrengen, die God aangenaam zijn. Zie gemeente, dat is Gods bedoeling. Christus heeft zichzelf als de oude mens laten afsnijden en begraven. Hij heeft zich als een onrein mens laten wegdragen. En zo gemeente, is God dag aan dag bezig in dit sacrament der wedergeboorte ook onze oude mens af te snijden…

Zie, dat is nu zo’n bemoedigend woord voor verslagenen van hart, die zeggen Heere God, mijn hart is als een klomp ijs. En ik versta er niets van! Ik begrijp het niet, het dringt niet tot me door. God zegt in dat verbond: Ik zal alles voor Mijn rekening nemen, Ik zal dat stenen hart uit u wegnemen en ik zal u een vlezen hart schenken, en u zult in mijn inzettingen wandelen en Mijn wet in uw binnenste schrijven.

 
April 2022

Op de website zijn 2 preken geplaatst uit 1 Korinthe 15.  De 1^e uit 1 Kor 15 vers 5 -11 met als thema 'getuigen der opstanding' en de 2^e uit 1 Kor 15 vers 12- 18, met als thema 'een lege prediking en een leeg geloof'.

Ook is op de website de bevestigingspreek geplaatst van C. Graafland tot dienaar des Woords. De tekst van de preek was uit 2 Tim. 4 vers 1 en 2 met als thema 'Predik het Woord'! Hieronder zijn enkele lezenswaardige fragmenten uit deze preek te lezen:

Zo heeft u ook te staan! Tussen zijn eerste komst en Zijn tweede komst op de wolken des hemels. Wat heeft u te doen in die tijd? Predik het Woord! Dat is verkondig met luider stem als een gezondene, als een heraut! Verkondig met de opdracht en de volmacht van Hem, die u zond, het Woord! In dit woord prediken ligt: de taak van een heraut vervullen. Daaruit is in de Evangelieverkondiging deze les te trekken, dat het niet om de boodschapper, maar om de boodschap gaat! God zendt Zijn gezanten niet met aardse heerlijkheid er op uit. Daarom zijn de herauten van Koning Jezus in deze wereld niet in achting. Paulus had dat aan den lijve ondervonden. Juist als heraut van Jezus was hij geslagen, geschopt, gestenigd enz. De Heere zendt zijn herauten ontdaan van alle aardse heerlijkheid als schapen te midden van de wolven. Een dienstknecht is daarom niet meerder dan zijn Heere.

Deze proclamatie gaat in de Schrift altijd gepaard met een oproep: Bekeert U en gelooft het Evangelie! Juist de komst en de doorbraak van het Koninkrijk Gods op deze aarde maakt wedergeboorte, bekering en geloof noodzakelijk! Daarom mag in geen enkele prediking de oproep tot bekering en geloof ontbreken. Dan komt u vanuit de heilsdaden Gods op en benadert u met het Woord de zondaar en niet omgekeerd, zoals helaas zo veel gebeurt! Dan krijgt juist vanuit de vervulde belofte Gods de oproep zulk een klem. Juist daar wordt de doodsstaat van de zondaar openbaar, zijn vijandschap en haat tegen het Evangelie opengelegd, zijn onmacht in het licht van deze heerschappij aan de dag gebracht.

Predik het Woord in zijn volle omvang! Predik Hem, die het centrum is van het ganse Woord: de Heere Jezus Christus! Predik Hem als de Zoon des Vaders, predik Hem in Zijn grote liefde, in Zijn diepe vernedering, doodbloedend aan het Kruis; predik Hem in Zijn verhogingen in Zijn toekomst. Dan gebeurt er wat! Wanneer Christus wordt opgeheven in de prediking en wordt voorgesteld als de verzoening door Zijn bloed, gaat het bloed van Christus druppen op de schare! Daar vallen beslissingen, die blijven tot in eeuwigheid! Dan gaan er mensen verloren met zichzelf en leren zij een rijke Borg kennen voor hun schuld! Dan krijgt Christus een gestalte in mensenharten en mag u worstelende zijn, opdat er velen komen tot Hem in de kracht van de Heilige Geest.


Januari 2022

Op de website is  nog 1 preek geplaatst uit de serie van Jona. Jona 4 vers 1-5. Nu is deze serie compleet. Hieronder een aantal fragmenten uit deze preek:

Maar waarom gemeente heeft God dit laten beschrijven? Tot onze lering en vertroosting! Tot onze lering, opdat wij nimmer zouden zuchten: Och was ik maar als die en die, dan zou God wel een welbehagen in mij hebben. Want de heiligen Gods zijn zondaren, die voor de wet Gods niet deugen en moeten ervaren, dat de wet geestelijk is en zij vleselijk zijn! Wanneer u dat leert, zult u ook alle genadegaven wel ontvangen, die Gods heiligen hebben ontvangen. Het is ook geschreven tot onze vermaning, opdat wij na de kostelijkste uitredding van ons leven nimmer met onszelf op pad zouden gaan, maar de Heere van stap tot stap en van ogenblik tot ogenblik zouden nodig hebben.

 Maar gemeente laten wij Jona niet misverstaan. Hij was geen sadist die alleen maar plezier heeft als anderen lijden. Hij was een Israëliet, die veel van zijn volk hield. Hij wist wat de Assyriërs aan zijn volk hadden gedaan een en andermaal. Het waren de vijanden van Israël, die voor God in de schuld waren gekomen. Het waren deze vijanden van Israël, van wie hij verder kwaad duchtte. Hij zag de Heere op reis. En zag hij het goed? Wat had de Heere in Zijn hand? Een kandelaar? Welke kandelaar? Wel van Zijn Woord en Geest. Hij zag als Ezechiël God naar Ninevé vertrekken! En dat mocht niet! De Heere moest bij Zijn volk blijven! Hij moest niet weggaan en helemaal niet naar Ninevé! Want dan zou niet Jeruzalem, maar Ninevé de hoofdstad van het Godsrijk worden. Het Godsrijk is in het geding. De toegang tot de heidenen wordt geopend. En dat lag Jona niet.

 Zien wij naar onszelf. Hoe vaak is er niet in ons hart het verzet. Jona stootte zich aan Gods barmhartigheid. God was volgens Jona te barmhartig. O gemeente verwondert u! Want deze man was geen vreemdeling in het leven met God. Hij had de wondere goedertierenheid des Heeren een en ander maal gesmaakt. God had hem op de bodem van de zee geworpen om zijn ongehoorzaam-heid. God had hem in Zijn dienst genomen. God had hem een opdracht gegeven. God had hem op de bodem van de zee geworpen om zijn ongehoorzaamheid. God had hem uit loutere barmhartigheid van de oorden van het graf opgehaald. God had hem uit loutere barmhartigheid niet gedaan naar zijn zonden, maar had hem gehoord toen hij riep uit het ingewand van de vis. En deze man zal zich ergeren wanneer de Heere die barmhartigheid bewijst ook aan anderen. Ontroerend, maar waar!

December 2021
Op website diverse preken geplaatst. Ook een meditatie over Lukas 1 vers 36: 'De Zaligmaker aangekondigd' , geschreven in Goudse kerblad in december 1949
Hieronder enkele mooie fragmenten uit deze meditatie:

Gods Zoon wordt mens. Ziet u hier deze neerbuigende goedheid van God in de aankondiging van de geboorte van Christus? Hier zien wij dat God Zich neerbuigt tot ons geslacht. Ja, hier wordt de rotsvaste grond gelegd voor de aanneming van verloren mensenkinderen. Want door deze heilsdaad wordt het mogelijk, dat Hij mensen aanneemt. Christus wordt mens, ja nog dieper, Christus wordt vlees, zwak, broos, vergankelijk, aan alles onderworpen. Gemeente, wat is dat groot, dat het evangelie altijd bij God begint en niet bij de mens! Dat het bij Christus begint en niet bij de zondaar. En dat het evangelie ons verkondigt: Christus werd mens! Christus werd vlees! Want anders was het voor u en mij voor eeuwig verloren! Want wij nemen Christus nooit aan! Wij worden niet God of een beetje God. O nee! Onze natuur neemt Christus niet aan! Onze natuur slaat Hem aan het kruis. Maar Christus neemt onze natuur aan, ja Hij neemt het vlees aan. Gods Zoon werd mens. Laten we ons hier reeds verbazen in deze adventstijd, over deze neerbuigende goedheid Gods!

Nee, laat ons het Evangelie van Gods vrije genade niet verduisteren met onze stelsels, maar laten wij horen de prediking van God de Vader over Zijn Zoon. Hij heet Jezus. Dat wil zeggen: Hij redt, Hij haalt mensen uit een heel enge plaats en stelt ze in de ruimte. Elk en een ieder, die gered moet worden, die zichzelf niet kan redden, die in een hele enge plaats zit, die zich voor God en mensen moet aanklagen, die hore deze prediking om zijns levens wil! Hij gaat ook nu rond om te redden en om zalig te maken. Zijn Geest, Hem door de Vader ter beschikking gesteld, overtuigt van  ons Zijn reddende zondaarsliefde.  Nu mag ik nodigen al wat mens is, al wat vlees is en al wat zondaar is tot deze grote God en Zaligmaker! Er is niet een, tot wie gezegd wordt: U mag niet komen! O nee, maar tot elk en ieder, die dit Woord Gods hoort, wordt gezegd: Deze Jezus is Zaligmaker, deze Jezus hebt u nodig, of u het weet of niet! Deze Jezus wil u redden, of u het weet of niet weet. In de toepassing van het heil aan ons hart wordt dit voor ieder mens het wonder, dat zodra hij alles verliest, en meent dat het niet kan voor hem, het juist wel kan.

Nu noemt niet alleen God de Vader Hem Jezus, maar zorgt Hij ook, dat Hij een volk heeft, dat Hem ook Jezus noemt met de diepste genegenheid van het hart. Dan is het Kerstfeest en knielt u met Paulus neer om te aanbidden: Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke gave!

Oktober 2021

Op de website de 2 laatste preken geplaatst die beschikbaar waren van uit een serie van vijf uit de Bergrede  (Mattheus 5.7 en 8): 'Zalig de barmhartigen' en 'zalig de reinen van hart'.
Hieronder twee fragementen uit de preek Zalig de barmhartigen:

Op vele plaatsen van de Heilige Schrift wordt getuigd, dat God barmhartig is. Bijna honderd maal wordt er in de Heilige Schrift gesproken van de barmhartige God of van de barmhartigheden des Heeren. Tegenover deze honderd maal, is er maar één enkele maal over de mens gesproken als barmhartig. Daarom zult u het met me eens zijn, dat als wij willen weten wat barmhartig is, wij eerst hebben op te zien naar de Heere, Die rijk is aan barmhartigheid! Welnu, het betekent, dat God te doen heeft met ellendigen. Hij is bewogen  met de ongelukkige toestand van de mensen. Barmhartigheid veronderstelt ellende. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. God is niet de starre God der filosofen, maar is de bewogen God! God is geen begrip, maar een levende werkelijkheid!

Daar ligt dus de beweegreden van de verzoening met God. Hier zijn de eeuwige bronnen van de ontfermingen van onze God! O, dat wij het bedachten, wanneer wij in de ellende zijn! Wanneer geen ster der hoop licht in ons leven. O, die verkeerde gedachten van God! Wat drijft de boosheid van ons hart ons in de vertwijfeling, wanneer ons alles bij de handen wordt afgebroken. Wanneer wij in allerlei smart op het ziekbed neerliggen, wanneer wij in bestrijdingen zijn van de hellevorst, wanneer wij in alle donkerheid onze weg gaan. Wat is het dan nodig een diepe indruk te hebben van de barmhartigheden van onze God! Dat geeft opening om onze ellende aan God op te dragen. Er staat toch uitdrukkelijk: ‘Hij vergeet de hoop Zijner ellendigen niet’!

Juni 2021
Op de website is een nieuwe preek geplaatst:  'De Heilige Geest en het nageslacht'. Prediking over Jesaja 44 vers 3 - 6.
Hieronder twee fragmenten uit deze preek:

Hoor de belofte: ‘lk zal Mijn Geest gieten op uw zaad en Mijn zegen op uw nakomelingen’! Ouders, hier ligt een belofte. Denkt u daaraan? Bent u ermee bezig? Ziet uw kinderen daarop aan? Leer uw vinger hier bij deze belofte te leggen. Dit is dezelfde belofte, die wij vinden in het doopsformulier. Hoe nodig is het worstelend gebed in de binnenkamer: Heere, wil dit aan Annie en Marie, aan Jan en Cor vervullen! Maar ook hoe nodig is het de kinderen te wijzen naar hun gedoopte voorhoofden en dat teken en zegel in het onderwijs te verklaren. Zeg uw kinderen maar: God gaf je in de Doop een brief mee, waarin staat: In welke nood je ook komen mag, in welke zonden je ook gevallen bent, hoe groot die zonden ook zijn, Hier, in deze brief staat, dat je altijd je tot die God mag wenden! In welke aanvechting je ook komt, hoezeer het ongeloof ook woedt, God is voor jou dag en nacht te spreken. Is dat niet duizelingwekkend?

De volgende noemt zich met de naam van Jacob. Hij sluit zich dus aan bij het volk uit Jacob gesproten ais proseliet. Met geestelijke banden is hij verbonden aan dit volk. Door Gods genade leert hij eenzelfde leven kennen ais Jacob. Zo is het nog. Ook nu kan het leven van Jacob lichten, omdat eenzelfde leven in ons is. Jacob,  - dat is bedrieger, worstelaar, zondaar- Ook nu zijn er die zichzelf niet zo'n beste naam geven. Immers Jacob heeft niet zo'n goede klank. Tenslotte komt er een, die eigenhandig schrijft: lk ben des HEEREN. Dat drukt uit de beslistheid van de keuze. In dit woord ‘schrijven’, klinkt door het bedekken. Dan zou dit betekenen, dat hij over zijn eigen naam schrijft de grote Naam des HEEREN. Die Naam is zo groot en uitgestrekt, dat deze onze naam geheel bedekt. Hij noemt zich toe met de naam van Israël. Israël, dat is de erenaam. Jacob is de arme zondaarsnaam. Israël is de naam, die God geeft aan de worstelende Jacob aan de Jabbok, toen hij overgoten met het licht van Gods genade uit de worsteling hinkende te voorschijn kwam. Jacob, dat is de naam die wij ons zelf geven; Israël, Vorst Gods, dat is de naam die God ook vandaag nog geeft aan hen, die worstelen met God. Ja, in de vrijmoedigheid des geloofs wordt beslag gelegd op die naam.

Mei 2021
Op de website zijn enkele artikelen geplaatst over ds. G. Boer:

*Verteerd in de dienst
  Artikelenserie over ds. G. Boer
  bron: Zicht op de kerk, nummer 6 - 10, geschreven door ds. K. ten Klooster 

*Drie prominenten, een in belijden, verschillend in attitude. 
  Artikel over drie hervormd- gereformeerde predikanten: ds G. Boer, ds L. Kievit en dr A. van Brummelen.
  bron: Protestants Nederland, nummer mei, geschreven door Ir. J. van de Graaf
 

Februari 2021

Op de website de 1^e preek geplaatst van een prekenserie van 5 preken uit de Bergrede. De preken zijn gehouden in 1956 te Lunteren.
Hieronder enkele fragmenten uit deze preek.

'Jezus spreekt! Let daarop! Zijn Naam is Jehosjuah, Jozua, Redder, Zaligmaker. Hij roept tot negen keer Zijn eigen Naam en werk uit. Zalig, zalig, zalig. . . .! In de Bergrede zijn reeds de zaligheden van het kruis verborgen. Wie zijn er nu zalig? Zalig de armen van geest; want hunner is het Koninkrijk der hemelen. Merkwaardig woord. Zo diep, dat een mens er zijn leven voor nodig heeft om de diepten ervan de verstaan en tegelijk zo eenvoudig, dat een kind het begrijpen kan. Merk erop, dat de Heere alle begrippen omkeert! Immers op aarde geldt: zalig, of wereldser uitgedrukt: gelukkig, de rijken. Daar is in de mens een oerdorst naar het geluk. Gelukkig de mens, die doen kan wat hij wil. Gelukkig de mens, die zichzelf kan redden. Gelukkig de mens, die op een hogere of lagere manier zijn verlangens weet te stillen.

Maar wie wil er nu arm zijn? Armoede is een stuk ontluistering,  het is ledigheid, het  is uitgekleed zijn. Wie wil naakt te kijk staan? Daartegen verzet zich alles in ons.  Nu spreekt Mattheüs van de armen van geest. Lucas daarentegen spreekt van armen zonder meer. Onmiddellijk. Op het zalig gij armen, volgt bij Lucas: wee u, gij rijken. Zonder meer. Wij kunnen wel zonder meer naar Mattheüs luisteren, maar Lucas is er ook nog. Dat is naar de Schrift, in het bijzonder naar het Oude Testament. Nadrukkelijk wordt Israël ingescherpt, dat het voor de armen heeft te zorgen en dat wel in tegenstelling met het heidendom. God is een God der armen. Hij is die de rechtszaak van de armen en de weduwen twist.

De rijken verdrukten deze armen vaak, maar de Heere neemt het voor hen op. Van lieverlee krijgt dan in een langzame verschuiving het woord arme de betekenis van de godvrezenden, de armen van geest, die niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk aan de grond zaten. ‘Ik zal’, zo zegt de Heere, ‘in Uw midden doen overblijven een arm en ellendig volk, dat zal op de Naam des Heeren vertrouwen’. Welnu aan deze door en door Bijbelse gegevens sluit de Heere aan, wanneer Hij zegt: Zalig zijn de armen van geest… Het Evangelie komt tot arme mensen. Maar wie wil er arm zijn? Wie wil geestelijk arm zijn? De rijke jongeling bedankte ervoor om door Christus arm gemaakt te worden. Wie wil al zijn energie en krachten, zijn willen, kunnen en kennen zomaar op een hoop geveegd zien en van alles ontdaan te worden? Wie wil eraan?

Niemand dan Een! Hij was rijk en werd arm. Hij was schatrijk en werd straatarm! Hij heeft dit niet alleen voorgeleefd, maar ook ingeleefd. Hij was niet schijnrijk, maar was werkelijk rijk en werd arm om onzentwil. Om armen rijk te maken. Waarmee? Met Zijn genade. ‘Want gij weet de genade van onzen Heere Jezus Christus, dat Hij, die rijk was’. Wie wil deze rijke Christus? Niet één! Wie kan dan zalig worden? Wat onmogelijk is bij de mensen, is mogelijk bij God! God maakt een mens arm.'

November 2020

Op de website een nieuwe preek geplaatst: 'Naar het richtsnoer'. Prediking over Jesaja 6 vers 5- 7:

Preek is naar aanleiding van de zorgen rond het aannemen van de nieuwe kerkorde in 1951. Het is een indringende preek om de schuld vooral bij zichzelf te zoeken.

Hieronder enkele citaten uit de preek:

‘Gemeente, we weten niet, hoe de situatie zich hier kerkelijk ontwikkelen zal. Maar wel weten we, dat we, om wettig in het geloof te strijden en in de overwinningen des Heeren, (welke overwinningen zijn, niet naar onze maatstaf, maar naar de maatstaf van het heiligdom) te delen, nodig hebben, persoonlijk en gemeenschappelijk, niet allereerst naar buiten te zien, als komt vandaar alleen de moeiten en de nood, maar allereerst naar binnen te blikken! En met Jesaja in het licht der overweldigende heiligheid Gods in te leven: Wee mij, want ik word verdelgd, dewijl ik een man van onreine lippen ben. En dat vanwege het vele praten zonder wezen. Vanwege het zogenaamd opkomen voor de zuivere leer, zonder waarachtige bekering en zonder dat het aanklaagt dat u leeft zonder God en zonder Christus! Zonder erkenning van uw zonden en kennis der genade! Vanwege het zich houden voor liefhebbers der oude Waarheid zonder te leven of te begeren te leven uit die Waarheid in de begeerte naar Christus door de bediening des Geestes!’

‘Als we nu over het gehele erf onzer kerk heen zien en de gemeenten , leden en groepen die zeggen de Waarheid lief te hebben waarnemen, dan kunnen we toch niet loskomen van het gevoelen, dat onder ons veel meer overweegt: Van een houding van het zien naar buiten, van het zien van onszelf naar de ander. De houding van het aanwijzen van de breuk bij die ander, zonder zichzelf te hebben moeten aanspreken en met zichzelf persoonlijk, in onze Hervormd-Gereformeerde gemeenten, in onze Hervormd-Gereformeerde beweging te zijn vastgelopen? Is daar niet al te vaak in hetgeen binnen onze kringen gesproken en geschreven wordt een toon, die eigenrechtig aandoet? Vertonen onze gemeenten werkelijk dat beeld, dat zij zich eigen kunnen maken het woord van Nehemia : ‘God van de hemel, die zal het ons doen gelukken, en wij, Zijn knechten, zullen ons opmaken en bouwen?’ Kunnen we er gerust op zijn , dat de Hervormd- gereformeerden de wacht bij de belijdenis betrekken? Toch horen en lezen we deze en dergelijke dingen. Missen we echter hier niet al te veel, wat bij Jesaja vooropging, en waardoor hij (wat hem betreft dan in een zeer bijzondere zin) een getrouw getuige werd, n.l. dat hij allereerst met zichzelf te doen kreeg?’

‘Zie, wanneer dan alle woord op onze lippen verstomt en we door al ons ijveren voor de goede zaak en het rechte beginsel en door onze verdediging en verbreiding der Waarheid heen zakken als door een papieren zolder met op onze lippen: ‘Wee mij, ik word verdelgd’ dan, maar dan ook alleen rijst wonderlijk de dageraad! Zo ervaart het de enkeling, zo wordt het ook gemeenschappelijk ervaren. Toen Jesaja de grond onder zijn voeten voelde wijken, voor God, Die, in de rookwolk gehuld, niet te benaderen was met de varren zijner lippen, toen doemde daar voor zijn door Gods heiligheid verteerd gemoed uit de wolk het altaar op….  Zo breekt God in Christus zich baan om onreine lippen te reinigen en gesloten lippen te openen.’

September 2020

We zijn weer verder gegaan met de prekenserie over Jona. Op de website vindt u nu ook preken uit Jona 3 en Jona 4.
Hieronder volgen enkele fragmenten uit de preek van Jona 4: 6-8: Jona krijgt onderwijs

Wat predikt ons Jona 4? Het predikt ons dat wij aarden vaten zijn! De predikers zijn het niet. Het wordt niet tot Ninevé gezegd: mensen komt nu eens zien. Hier is een Israëliet, hier is een profeet. Zulk een man heeft u niet! O nee! Zo deden Mozes en Elia niet. Wij prediken: niet te zien op de predikers! Menigeen weet niets anders dan van de prediker te spreken, dat komt omdat het Woord Gods niet tot in het diepst van de ziel ons geraakt heeft. Dat komt dat de prediker niet genoeg teruggetreden is en niet voldoende licht heeft laten vallen op zijn hemelse Zender. Nee, het gaat om het Woord Gods!

Maar nogmaals de boom was er niet voor zijn genoegen, maar om hem te onderwijzen. Jona kreeg onderwijs. De wortel van bitterheid moest weg uit zijn hart. Jona werd barmhartigheid bewezen, opdat hij ook barmhartig zou zijn aan anderen. Daartoe gebruikt God niet de gesel, maar koorden van liefde. De Heere gaat hem tuchtigen, jawel maar met liefde. Genade is een tucht. Opvoedkunde leren wij uit de Bijbel of wij leren het niet. De meest wijze opvoeders zijn zij, die op de school van de Heilige Geest zijn gekomen. O welk een les! Een les om genade te gebruiken ook in de leiding van het ontstemde zielen. Van verkeerde lidmaten, van u en mij als het verkeerd met ons is. In plaats van de roede laat God nog een koesterend prieel om ons zetten. Stapelt Hij kolen vuur op ons hoofd. Om ons te vertederen en te vernederen. Wie daarvoor oog krijgt, die zegt: ‘Het zijn de goedertierenheden des Heeren, dat wij nog niet vernield zijn’.

Mei 2020

Op de website zijn weer een aantal preken uit het boek Jona geplaatst. Nu 3 preken uit hoofstuk 2.
Hieronder enkele fragmenten uit de preek over Jona 2 vers 10: Gods spreekt:

‘De Heere nu sprak tot de vis’. Daar gaat de mond des Heeren open. Hij sprak. Ja gemeente wij hebben niet alleen een horend, maar ook een sprekend God. Kan zo’n zeemonster dan de stem des Heeren vernemen? Heeft u een hond thuis? Hoort die uw stem? En of. Nu bent u maar een mens, maar de Heere is de Schepper! Hij heeft alle dingen geschapen ook de zeemonsters. Zij moeten allen op Zijn wenken letten. Hij spreekt en het is er; Hij gebied en het staat er. Alles moet op Zijn wenken letten. God sprak. Dat is een mensvormige uitdrukking waardoor ons wordt duidelijk gemaakt, dat het de wil des Heeren was dat deze vis zijn last zou uitspuwen. Wonderlijk gemeente! God heeft geen ogen en ziet alles. God heeft geen handen en draagt allen dingen door het woord van Zijn kracht. Hij regeert alle dingen, ook de kleinste en laat alle vissen zwemmen naar hun aard en naar Zijn wil. Wat hebben wij toch een machtig God daarboven. Wat een troost voor het geloof! Het is alles even wonderlijk. Jona werd als een wonder verzwolgen door de vis. Wonder van genade dat Jona niet gestikt was in de vis. En nu liggen alle monsters, die de kerk Gods benauwen aan de touwen van God. Welke monsters ook en van welke aard ook liggen alle aan de touwen. Zij zwemmen met een verzwolgen kerk naar de plaats waar God ze hebben wil. Zelfs de antichrist moet de kerk hoewel verzwolgen, brengen aan de kusten van de eeuwige rust'.

en verder in de preek:
'Daar lag Jona. Uit de buik van de vis. Door zijn slokdarm op retour. Door die verschrikkelijke kaken. Hoe zag hij eruit? Verschrikkelijk! Het wier zat nog om zijn hoofd. Hij was met slik en vuil bedekt. Als een uitbraaksel van de dood en de hel. Zo werd Jona door God gered en aangenomen. Niet anders. Hoe neemt God ons aan gemeente? Ik vraag het aan een ieder van ons. En ik weet zeker, dat de antwoorden verschillend zullen zijn, naarmate de verdraaidheid van ons hart meer openbaar komt. Immers wij willen geen van allen aangenomen worden zoals wij zijn, maar altijd zoals wij menen te moeten zijn'.

November 2019
Op de website zijn opnieuw een aantal preken uit het boek Jona geplaatst.
Hieronder een fragment uit de preek Jona 1 vers 14 - 17 Jona als Gods kind overboord:
'Hoevelen zijn er ook niet onder ons, die al in noodlottige cirkels ronddraaien. Zij tobben met hun zonden. Zij slaan aan het bidden. Zij geraken tot de strijd met de zonde, maar zij komen telkens weer op hetzelfde punt terecht. Er is geen omkomen met zichzelf en geen aanvaarding van het enige en al genoegzame offer in leven en in sterven. Want alleen het bloed van Jezus reinigt van alle zonden! Zonder bloedstorting is er geen vergeving! Daar is toch geen andere weg? Elke andere weg voert ons tot de werken van ons of van anderen. Maar de rechtvaardige zal uit zijn geloof leven. Daarom laat God roeien en almaar meer roeien, terwijl het vasteland steeds meer uit het gezichtsveld verdwijnt. Want met al onze pogingen komen wij er niet dichterbij, maar steeds verder af. Steeds meer wijkt het zaligmakend Evangelie uit het gezichtsveld, naarmate wij pogingen doen om de genade met ons werk te verenigen. Daarom is het een gezegende les, wanneer wij ontdekken, dat wij niet verder kunnen. Dat weten wij pas als wij doodgewerkt zijn, en niet eerder. Anders is het napraterij en is er geen leven. O, die worsteling om zichzelf kwijt te raken aan de Heere!'

September 2019
Op de website zijn ook weer een aantal preken uit het boek Jona geplaatst..
Hieronder een citaat uit de preek: Jona 1 vers 7- 8  Jona als profeet schuldig bevonden:

Jona weigerde. En wij? Het is ongetwijfeld meer naar het vrome vlees om binnen eigen kring een groot woord te voeren. Maar waar bent u erop uitgaan om aan de mensen een goed woord voor de Heere Christus spreken? Het is zo naar ons vlees om binnen kerkelijke verhoudingen te spreken over allerlei. Te spreken over mensen, maar waar is de zendingsdrift in onze gemeente? Waar zijn de wereldwijde aspecten van Psalm 67? Vanwaar woeden toch de stormen overal? Ook in deze preek wordt het lot geworpen. Kunnen wij zeggen: wij zijn rein van uw bloed? Kunnen wij dat zeggen tot ons volk, tot de volkeren der wereld tot de kunsten en wetenschappen, tot de heersers in ons koningshuis, tot onze man tot onze vrouw, tot onze kinderen, tot onze buren? Laten dan de stormen er nog zijn gemeente. Het zijn evenzoveel bewijzen en bemoeienissen van de Heere met Zijn wereld. De stormen zijn er op dat wij ons schuldig zullen kennen. Net zolang totdat wij in onze schande staan ook tegenover de wereld in Lunteren. De beste evangeliepredikers zijn zij, die voor hemel en aarde te schande geworden zijn en In wier leven genade en genade alleen heerschappij heeft gekregen. Nooit wordt er iets gewonnen gemeente, wanneer wij ons voor de wereld groot houden. Alles wordt gewonnen, wanneer wij ons schuldig kennen en die schuld ook belijden opdat het Woord Gods zal worden bekendgemaakt.

Op de website is geplaatst een uitgebreid en grondig referaat over het aanbod der genade.
Hier onder enkele citaten:

En dit is Bijbels: Immers de dienaren roepen, bidden en vermanen, maar in werkelijkheid roept, bidt, vermaant God zelf door ons. Hier hebben wij een roepende vermanende God. Deze past niet in het schema van de bestrijders van het aanbod der genade. Maar ook niet in het schema van hen, die het aanbod der genade laten opgaan in de mededeling: Gij zijt verzoend, uw zonden zijn gedragen, geloof dit. Want dit is in strijd juist met de roep van de apostel: ‘Laat u met God verzoenen’, of misschien beter vertaald: ‘Laat het met u tot een afgesloten verzoening komen’. Hoe dit met de natuurlijke logica is te rijmen, dat de verkondiging enerzijds inhoud: God heeft Zichzelf verzoend door de dood van Christus en anderzijds: Laat u met God verzoenen, is niet aan mij dit op te lossen. Daar heb ik geen enkele verantwoordelijkheid voor, maar het is waar, het is goddelijk waar! Daarom is de boodschap niet: Gij zijt verzoend, maar vanuit de werkelijkheid dat God in Christus de wereld met Zichzelf verzoend heeft: komt tot Christus, opdat gij met God verzoend wordt!

En:

Daarom is de voorstelling van de verzoening meestal een weerspiegeling, niet alleen van eigen geaardheid, maar ook van eigen persoonlijke houding tegenover God. Daarom is de waarheid Gods existentieel, en gaat dwars door ons als predikers heen en: wee ons, wanneer wij de mensen misleiden! Wij behoeven voor de mensen geen credit te hebben, die staan in de Schrift zeer laag genoteerd, maar wij kunnen hoog credit hebben voor een biddende roepende en vermanende God. Het is van uitzonderlijk belang, dat wij de werken van de drie-enige God niet laten bevriezen rondom de heilsfeiten. En dat wij niet stremmend werkzaam zijn rondom kruis en opstanding, maar de volle doorstoot van de verzoening prediken door middel van het aanbod der genade. Hier ligt een van de dodelijke wonden van de prediking in deze tijd. Men blijft vaak in het ‘constaterende’ hangen en dat verdort de gemeente. Men heft de werkzaamheden op om tot Christus te komen. En er gebeurt ten diepste niets in de gemeente, omdat men voorzichtiger is met de mens dan met Gods waarheid! Overal waar de leerstellingen Gods levend Woord verdringen, bijvoorbeeld de rationalistische leerstelling: als ik uitverkoren ben kom ik er toch wel, wordt de zak met lamheid geslagen, omdat men Gods waarheid voor eigen gedachten heeft ingeruild. Men wil ten diepste niet de weg van Gods waarheid, die de weg is des geloofs. Maar men wil  verzelfstandigd buiten God om de zaligheid beërven.

Mei 2019
Het boek gegronde troost is uitgegeven door uitgeverij de Banier. Het is een prachtig uitgave geworden! We zijn dankbaar dat in deze bundel bijna alle vragen uit de Heidelberger Catechismus aan bod komen. Op de website komen binnenkort udates van deze catechismuspreken uit deze bundel met daarin verwerkt wijzigingen na enkele taalkundige revisies.



Jezus en Petrus.
Op de website is een meditatie geplaatst  over Matteus 16 vers 21-24.
Hieronder een klein citaat: 

 'Leer hieruit, hoe bevend een kind Gods kan zijn om zichzelf! Juist op de hoogtepunten des geloofs zijn wij het gevaarlijkst door onachtzaamheid, en overmoed! Juist dan komen de gevaarlijkste verzoekingen! Overmoed en wanhoop zijn beiden niet uit God, maar uit de duivel. Nu weten wij ook, waar elke leer vandaan komt die Christus als de Gekruisigde niet in het middelpunt stelt. Ga weg, achter Mij! Jezus keert Zich om, zodat Petrus in plaats voor Jezus, achter Jezus staat! Dat is precies zijn en onze plaats! Daar is de plaats van de erkenning van eigen dwaasheid en onverstand. Daar is ook de plaats van de bewondering van de Iiefde van Christus. Voor dwazen, eigen gerechtigen, ging Jezus de dood in. Hier is de plaats om God te verheerlijken! Elke levensgeschiedenis moge anders zijn, hierin zijn zij allen een, dat Gods genade zich verheerlijkt aan dwaze, eigenwijze mensen. Is dat ook uw levensgeschiedenis? Zo niet, haast u dan! Want Christus is gezet tot een val en opstanding veler in Israël. Zalig zijt ge, zo ge aan Hem niet geërgerd wordt'.

April 2019
Er is hard gewerkt aan de uitgave gegronde troost.
Over een maand ( half mei) komt het boek uit.
We zijn dankbaar dat in deze bundel bijna alle vragen uit de Heidelberger Catechismus aan bod mogen komen.
Op de website komen binnenkort udates van deze catechismuspreken uit deze bundel door wat wijzigingen na enkele taalkundige revisies.





Januari 2019
Op dit moment zijn we hard bezig om alle preken van de Heidelbergse Catechismus te corrigeren op taal en schrijffouten en ze te bundelen tot een geheel voor het boek 'Gegronde troost'. Het is de bedoeling om deze uitgave in Mei klaar te hebben. Alle Catechismus preken die op de website staan krijgen daarna nog een update naar de nieuwste versie.  Ook wordt er gewerkt aan een referaat over het aanbod der genade. Wanneer dit referaat nagelopen is, komt dit ook op de website te staan.

Preek Zondag 21 vraag 56
Op de website zijn nog enkele preken uit de Heidelbergse Catechismus geplaatst.

Hieronder een citaat uit zondag 21:
'Kom gemeente, laten wij ons verwonderen. Dat God een vergevend God is! Wij hebben met God te doen en niet met mensen! Wij hebben tegen God gezondigd. Daarom begint immers de Bijbelse leer bij God. Alle kennis, die uit de ware God niet ontspringt is van nul en geen waarde. Dat wist de verloren zoon. Hij sprak: ‘Vader ik heb tegen de hemel en voor U gezondigd’. De hemel is hier God. Ik heb tegen God gezondigd. Zo spreekt de ware droefheid, die is naar God bedroefd en om God bedroefd. En: Wij kunnen en zijn naar het Woord der Schrift geroepen elkanders misdaden te vergeven. Maar het is alléén God die de schuld en de smet de zonde wegneemt. Zie gemeente, dat is het luiden van de hemelse klok. Hier openbaart God Zijn hart! Als het ons niet in de Schrift verhaald werd, waar zouden wij de moed vandaan halen om hierover met elkander te spreken?' 

Preek over Jona 1 vers 1- 4
Op de website is een preek over Jona 1 vers 1- 4 geplaatst.

Een citaat uit deze preek:
'Gemeente, hier moeten wij even rusten. Wij moeten even tot onszelf komen! Want ontroerende diepten van ons menselijk hart zijn hierin blootgelegd! Want ik heb u gezegd: hier zien wij het binnenste van het hart blootgelegd. Dat wilde Jona later weten. Hij heeft het te boek laten stellen. Is dat niet eerlijk? Hij heeft niets verzwegen! Al zijn zonden en overtredingen heeft hij later in het licht van Gods genade te boek laten stellen. Is dat bij u al zover? Dat u uw dwaasheid wilt weten in het licht van Gods genade? Heeft u al eens uw best gedaan om alles wat uw hart beroert tegen de wet en het Evangelie te boek te stellen? Jona heeft dat wel gedaan. Genade maakt eerlijke mensen die het voor God en de mensen weten willen, dat zij onwillig waren. Dat betekent dat wij er niet mee te koop willen lopen en er meestal over zwijgen in het licht vanGods genade. Gemeente, het maakt ons beschaamd!'

Preek over Hervormingsdag
Op de website is een preek over Marcus 3 vers 31- 35 geplaatst.

Hierbij een citaat:
'Daarom gedenken wij met smart op deze gedenkdag van de kerkhervorming, dat het nodig was dat Maria opnieuw haar Bijbelse plaats ontving. Want in de grond van de zaak is Maria de uitdrukking van het menselijke, een zuil die van de aarde naar de hemel reikt. Bij Rome lopen twee zuilen. Eén van omhoog naar omlaag, dat is Gods Zoon. En één van beneden naar boven, dat is het toppunt van het menselijke, dat is Maria. Daartegen hebben de reformatoren gestreden, gebeden en geleden. Want zij konden het niet dulden, dat de enige en algenoegzame plaats van Christus werd verduisterd door Maria en zij Hem aanwijzingen ging geven in het zaligen van zondaren. Wij gedenken met smart. Het was nodig, en het is vandaag nog nodig! De kloof met Rome, hoezeer allerlei wantoestanden uit de tijd van de Reformatie tot het verleden behoren, is principieel niet kleiner maar dieper geworden. Het ‘of Jezus is géén volkomen Zaligmaker of die deze Zaligmaker met een waar geloof aannemen, moeten alles in Hem hebben dat tot hun zaligheid van node is’, is vandaag nog van volle betekenis. Daarom was de Reformatie nodig en is ze vandaag nog nodig!'